بیت کوین و اتریوم دو ارز دیجیتال برتر جهان هستند که هرکدام با هدف منحصربه فرد ساخته شد‌ه‌اند. طبق مقاله‌ای در سایت کریپتوبریفینگ،‌ غیرمتمرکز بودن ارز دیجیتال بیت کوین را در مقابل منطق اقتصادی اتریوم مقایسه شده است. این سوال قطعا برای کاربران پیش خواهد آمد که بیت کوین یا اتریوم ؛ کدام یک سیاست پولی بهتری دارد؟

این قیاس طبق بحث همیشگی جوامع بیت کوین و اتریوم  است که کدام یک سیاست پولی بهتری دارند. در این مقاله به این موضوع که آیا تمرکززدایی سخت گریانه‌ی بیت کوین بهتر است یا منطق اقتصادی اتریوم پرداخته شده است. در واقع پاسخ دادن به این سوال زیاد آسان نیست زیرا جوانب متعددی باید باید در نظر گرفته شوند.

عرضه ی ضروری اتریوم

تفاوت زیادی بین تورم و تورم پولی وجود دارد. مفهوم تورم پولی در افزایش عرضه‌ی کل پول در یک کشور یا در شبکه‌ی یک ارز دیجیتال است. اما تورم به افزایش قیمت کالاها و خدمات در یک اقتصاد گفته می‌شود. مسئله‌ی عرضه در شبکه‌های ارز دیجیتال مسئله تورم پولی است.

کوین‌های بومی که در هر دو شبکه‌ی بیت کوین و اتریوم در قالب پاداش برای تایید تراکنش‌ها و تولید بلاک‌های جدید به ماینرها عرضه می‌شوند.

برخلاف ارز دیجیتال بیت کوین که با هاوینگ،‌ یعنی نصف شدن پاداش بلاک ماینرها با تورم پولی مقابله می‌نماید، اتریوم روش آسان‌تری را برای این کار انتخاب کرده است. ارز دیجیتال اتریوم به جای کاهش پاداش بلاک سیاست «حداقل میزان عرضه‌ی اتریوم» را پیش گرفته است.

همین امر باعث می‌شود که بلاک چین اتریوم تنها به اندازه‌ای اتر عرضه شود که برای ایمن نگه‌داشتن شبکه‌ی مورد نیاز خواهد بود. این سیاست عرضه را در طول زمان کاهش می‌دهد.

این سیاستی که اتریوم پیش گرفته است؛ سیاست پولی پایدارتری محسوب می‌شود زیرا به جای کاهش ناگهانی درآمد ماینرها، پاداش آن‌ها به مرور کم می‌شود. با توجه به این موضوع که نحوه‌ی عرضه؛ به برنامه‌ریزی بهتر انتشار کوین‌های جدید کمک می‌کند،‌ این سازوکار همیشه در تهدید حمله‌ی افراد سودجو خواهد بود.

سیاست پولی اتریوم منطقی است که می‌تواند خود را با شرایط موجود وفق می‌دهد،‌ اما غیرقابل تغییر نیست. به همین دلیل سودجویان می‌توانند به شبکه‌ی اتریوم نفوذ کرده و تغییراتی را اعمال نمایند که برای رشد بلند مدت شبکه آسیب‌زا و مخرب هستند. به دلیل نظارت تحسین برانگیز جامعه‌ی اتریوم و همچنین قابلیت ایجاد فورک در صورت کشف نقشه‌ی مخرب،‌ این اتفاق تا به امروز رخ نداده است. البته امکان وقوع خطر همیشه وجود دارد.

هاوینگ بیت کوین

همان‌طور که قبلا اشاره کردیم، طی پدیده‌ی هاوینگ که عرضه‌ی بیت کوین را هر ۴ سال یکبار به نصف کاهش می‌دهد تعداد کل بیت کوین‌هایی که می‌توانند استخراج شده و وجود داشته باشند مشخص شده است.

البته همین امر قابل پیش‌بینی بودن هزینه بر خواهد بود. هر چهار سال یکبار درآمد ماینرهای بیت کوین به نصف کاهش می‌یباد. از درآمد ماینرها،‌ فقط پاداش بلاک تحت تاثیر قرار گرفته و از آن کاسته می‌شود. بخشی از درآمد ماینرها از کارمزد تراکنش‌ها به دست می‌آید که این درآمد برای استخراج کنندگان تغییری نخواهد کرد. اتفاقا اگر مروری بر تاریخ داشته باشیم جمع اوری کارمزد تراکنش‌ با گذشت زمان افزایش یافته است.

این امر باعث می‌شود که بیت کوین به یک بازار با کارمزد بالا تبدیل شود. به همین علت تراکنش‌های بلاک چین با گذشت زمان گران‌تر می‌شوند. بر همین اساس روزی می‌رسد که کارمزد تراکنش‌ها در بیت کوین در‌آمد اصلی ماینرها خواهند شد.

اما مشکلی که در این نظریه وجود دارد این موضوع است که با گران‌تر شدن کارمزد تراکنش‌ها ممکن است کاربران ارز دیجیتال بیت کوین را رها کرده و به سایر ابزارهای تراکنش روی آورند.  ارز دیجیتال بیت کوین هنوز هم شبکه‌ای ضد سانسور با پرداخت‌های توقف ناپذیر خواهد بود.

نکته‌ی مثبت این سیاست بیت کوین این است که سیاست بیت کوین نسبت به اتریوم غیرمتمرکزتر و دربرابر خطرات یا تسلط عده‌ای خاص بر شبکه،‌ مقاوم‌تر است.

با توجه به این موضوع کهچارچوب پولی غیر قابل تغییر برای یک شبکه چندان ایده‌آل نیست اما با حذف مداخله‌ی انسانی می‌تواند حس آسودگی را به کاربران اهدا کند، زیرا آن‌ها می‌دانند دقیقا چه اتفاقاتی در حال وقوع است.

بیت کوین یا اتریوم کدام یک موفق تر خواهند بود؟

با توجه به دلایل بالا نتیجه‌ی نهای مشخص و واضح است. چارچوب اقتصادی اتریوم پایدارتر از بیت کوین است. با این حال بیت کوین سیاست عرضه‌ی غیر متمرکز دارد و در برابر سواستفاده ایمن‌تر است.

پدیده‌ی هاوینگ بیت کوین از تعداد بیت کوین‌های دریافتی ماینرها می‌کاهد،‌ اما این موضوع در گذشته مشکلی به وود نیاورده است. قیمت رو به روشد بیت کوین به طور داوم این کاهش درآمد و سیاری موارد دیگر را جبران می‌نماید. این موضوع برای افزایش قیمت‌ها و ایجاد چرخه‌های بازار،‌ طبیعتا انگیزه‌های زیادی به ماینرها می‌ٔهد.

از طرفی دیگر اتریوم قرار است یک دوره‌ی تغییر و تحول را پشت سر بگذارد. در نسخه‌ی دوم اتریوم الگوریتم «اثبات سهام» (Proof of Stake) نیز عملی خواهد شد. این کار باعث افزایش تورم پولی اتریوم در کوتاه مدت خواهد شد،‌ زیرا بلاک چین میتنی بر «اثبات کار» (Proof of Work) و «زنجیره‌‌ی بیکن» (Beacon chain) اثبات سهام همراه با هم اجرا می‌شوند. با حذف اثبات کار، عرضه‌ی اتریوم نیز به شکل چشمگیری کاهش می‌یابد.

درواقع پس از انجام طرح (EIP 1559) در صورتی که کارمزد تراکنش‌ها از عرضه‌ی اتریوم بیشتر شود. احتمال این که عرضه‌ی اتریوم منفی شود. این موضوع اتریوم را تبدیل به یک دارایی ضد تورمی می‌کند. نتیجه‌ای که برای بعضی خوشایند بوده و برای بعضی دیگر نیست.

(EIP 1559) یک طرح ئیشنهادی است که اگر عملی شود (سال ۲۰۲۱) ازدحام تراکنش‌ها را در شبکه‌ی اتریوم کاهش می‌دهد.

کلام آخر

به صورت کلی، این که کدام سیاست پولی در این دو ارز دیجیتال بهتر است بستگی به افراد دارد. سایفرپانک‌های متعصب ممکن است ترجیح‌شان ثبات مالی باشد و نخواهند قربانی سیاست‌های غیرمتمرکز شوند.

این موضوع ممکن است آن ها را به تدریج به سمت بیت کوین سوق می‌دهد. سایفرپانک‌ها گروهی هستند که از طریق رمزنگاری سعی در افزایش حریم خصوصی و مقابله با قدرت‌های بزرگ اقتصادی و سیاسی را دارند.