فناوری بلاک چین تعریف سخت و پیچیده‌ای ندارد. به زنجیره‌ای از بلاک‌ها، بلاک چین می‌گویند. وقتی کلمه‌ی «بلاک» و«چین» را به کار می‌بریم منظور «اطلاعات دیجیتالی» یا همان بلاک است که در «پایگاه داده‌های عمومی» یا چین ذخیره شده است.

فناوری بلاک‌ چین که اسکلت و فضای حیات بیت کوین است، کیف پولی دیجیتالی محسوب می‌شود. زمانی که تراکنشی در سطح آن صورت می‌گیرد یا بیت کوینی استخراج می‌شود، در بلاک‌ چین یک بلاک تازه ساخته می‌شود. در این بلاک جزئیات تراکنش یعنی فرستنده، گیرنده و مبلغ تراکنش قید می‌شود. اطلاعات هم برای تمام کاربران شبکه منتشر می‌‌گردد. اگر شخصی بنای استفاده مجدد از بیت کوین را داشته باشد و آن را جعل کند، شاخه‌ای از زنجیره‌ی بلاک‌ چین منشعب می‌شود و دو یا بیشتر از دو بلاک به شبکه اضافه خواهند شد که هر دو حاوی جزئیات همان بیت کوین خواهند بود.

بلاک‌های هر بلاک چین بخش‌هایی از اطلاعاتِ دیجیتالی هستند که به سه قسمت اصلی تقسیم می‌شوند:

۱.بلاک‌ها اطلاعاتِ مرتبط با تراکنش‌ها مانند: تاریخ، زمان و میزان هزینه‌‌ی خرید‌های شما را ذخیره می‌کنند.

۲.بلاک‌ها؛ اطلاعاتی مانند هویت شخصی که تراکنش را انجام داده ذخیره می‌کنند. مثلا اگر شما از آمازون خرید کنید بلاک‌ها یوزرنیم شما در سایت آمازون را ثبت خواهند کرد. پس به جای نام اصلی‌ شما، خریدتان بدون استفاده از هویت‌تان توسط نوعی «امضای دیجیتال» درست مانند یوزرنیم ثبت خواهد شد.

۳.بلاک‌ها اطلاعاتی که آن‌ها را از بلاک‌های دیگر مجزا می‌کند را ذخیره می‌نماید. همان‌طور که هرکدام از ما نامی داریم که متعلق به خودمان است و همه ما را با این نام می‌شناسند، هر بلاک هم کد منحصر به فردی به نام «هش» دارد که کمک می‌کند آن را از بلاک‌های دیگر تشخیص دهیم. هش‌ها کدهای ارز دیجیتال هستند که توسط الگوریتم‌های خاصی ساخته شده‌اند.

فکر کنید شما خرید گزافی از آمازون انجام داده‌اید و درست وقتی درحال پرداخت هستید تصمیم می‌گیرید خرید دیگری نیز انجام دهید. با این که اطلاعات تراکنش جدید شما درست شبیه خرید قبلی‌تان خواهد بود؛ بخاطر منحصر به فرد بودن کد‌های هر بلاک، این دو خرید از هم قابل تشخیص هستند.

در مثال بالا؛ با این که بلاک فقط یک خرید از آمازون را ثبت کرده اما حقیقت چیز دیگری است. هر بلاک در بلاک چین بیت کوین می‌تواند تا یک مگابایت داده را در خود ذخیره کند. پس بسته به اندازه‌ی تراکنش‌ها؛ می‌توان گفت هر بلاک قادر به ذخیره‌ی هزاران تراکنش است.

بلاک چین چطور عمل می کند؟

وقتی بلاک اطلاعات جدیدی را ذخیره می‌کند، به زنجیره‌ی بلاک‌ها اضافه می‌شود. بلاک چین در واقع تعدادی بلاک است که به هم متصل شده‌اند. اگر یک بلاک بخواهد با بلاک چین متصل شود، چهار اتفاق باید بی‌افتد:

۱. باید تراکنش انجام شود

بگذارید به مثال خرید از آمازون ادامه دهیم. بعد از این که شما خرید خود را انجام دادید همان طور که بالاتر گفته شد، در بسیاری موارد یک بلاک هزاران تراکنش را به هم متصل می‌کند پس خرید شما به همراه اطلاعات تراکنش کاربران دیگر در این بلاک نگه‌داری خواهد شد.

۲. تراکنش باید تایید شود

بعد از خرید، تراکنش شما باید تایید شود. درست مانند کمیسیون بورس اوراق بهادار، ویکی پدیا یا کتابخانه‌ی محلی شما شخصی وظیفه‌ی وارد کردن اطلاعات جدید را به عهده دارد. اما در بلاک چین این کار توسط شبکه‌ای از کامپیوترها انجام می‌پذیرد. وقتی شما از آمازون خرید می‌کنید شبکه‌ای از کامپیوترها شروع به فعالیت خواهند کرد تا مطمئن شوند تراکنش همان طور که شما می‌خواستید انجام شده است. پس جزئیات خرید مانند زمان مبادله، مبلغ به دلار و شرکت کنندگان را این کامپیوتر‌ها تایید می‌کنند.

۳. تراکنش باید در بلاک ذخیره شود

بعد از این که خرید شما ثبت شد و مورد تایید قرار گرفت به مرحله بعد می‌رویم. تمام اطلاعات مانند میزان هزینه به دلار، امضای دیجیتال شما و امضای دیجیتال آمازون در بلاک ذخیره خواهد شد. سپس این تراکنش‌ به هزاران تراکنش دیگر اضافه می‌شود.

۴. بلاک باید هش داشته باشد

بعد از این که تمام تراکنش‌های یک بلاک تایید شد، باید به بلاک کد منحصر به فرد و قابل تشخیصی داده شود که به آن هش می‌‌گویند. بعد از این که بلاک هش مختص به خود را گرفت، می‌تواند به بلاک چین اضافه شود.

وقتی بلاک جدید به بلاک چین اضافه می‌شود، برای همه قابل رویت خواهد شد. اگر نگاهی به بلاک چین بیت کوین داشته باشید متوجه می‌شوید که به داده‌های تراکنش‌ها دسترسی دارید. همچنین اطلاعاتی مانند زمان، مکان تراکنش و این که بلاک توسط چه کسی به بلاک چین اضافه شده را نیز می‌توانید ببینید.

آیا بلاک چین محرمانه است؟

هرکسی قادر است اطلاعات ذخیره شده در بلاک ‌چین را ببیند ولی کاربران می‌توانند کامپیوتر خود را به صورت نودهای مختلف به شبکه‌ی بلاک چین متصل نمایند. در این فرآیند کامپیوتر آن‌ها نمونه‌ای از بلاک چین را دریافت می‌کند که با اضافه شدن هر تراکنش، به صورت اتوماتیک آپدیت خواهد شد. برای درک بهتر صفحه‌ی اصلی فیس بوک را در نظر بگیرید. هرگاه پست جدیدی اضافه شود، صفحه اصلی خود به خود آپدیت شده و همه می‌توانند پست جدید را ببینند.

هر کامپیوتر در شبکه‌ی بلاک چین، نسخه‌ی بلاک چین مختص به خود را دارد. پس هزاران نسخه از یک بلاک چین وجود خواهد داشت.

با این که هر نسخه از بلاک چین درست شبیه به نسخه‌های دیگر است؛‌ پخش کردن اطلاعات از طریق شبکه‌ای از کامپیوتر‌ها،  دسترسی به این اطلاعات را بسیار سخت می‌کند.

در بلاک چین یک اکانت مشخص وجود ندارد که بتوان به آن دسترسی پیدا کرد بنابراین هکرها مجبورند تمام نسخه‌های یک شبکه را دست‌کاری کنند.

در بلاک چین بیت کوین؛ میلیون‌ها نسخه از یک بلاک چین وجود دارد. در بلاک چین بیت کوین شما به اطلاعات شخصی کاربران دسترسی نخواهید داشت. با این حال تراکنش‌های بلاک چین بیت کوین کاملا محرمانه نیستند به همین دلیل یوزرنیم شما قابل مشاهده خواهد بود.

آیا بلاک چین امن است؟

تکنولوژی بلاک چین؛ مشکلات امنیتی را از راه‌های مختلفی بررسی می‌کند. اولا بلاک‌های جدید به صورت خطی ذخیره می‌شود یعنی این که بلاک جدید همیشه به انتهای بلاک چین می چسبد. اگر نگاهی به بلاک چین بیت کوین بیندازید، هر بلاک جایگاه خود را در زنجیره دارد که به آن «ارتفاع» می‌گویند. از ژانویه‌ی سال ۲۰۲۰ ارتفاع بلاک‌ها ۶۱۵.۴۰۰ بالا رفته است.

بعد از این که یک بلاک به انتهای بلاک چین اضافه شد؛ چون هر بلاک هم هش مختص به خود و هم هش بلاک قبلی را دارد، به سختی می‌توان به عقب برگشت و محتوای بلاک را ویرایش کرد.

کدهای هش توسط فرمولی ساخته می‌شود که اطلاعات دیجیتالی را به رشته‌ای از اعداد و حروف تبدیل می‌کند. اگر این اطلاعات تحت هر شرایطی تغییر کند، کد هش نیز تغییر خواهد کرد.

ممکن است یک هکر تراکنش شما را تغییر دهد و شما مجبور شوید دو بار برای خرید خود پول بپردازید. در بلاک چین با تغییر مبلغ تراکنش، هش بلاک نیز تغییر می‌کند ولی بلاک بعدی همان هش قبلی را دارد. بنابراین هکر مجبور می‌شود هش‌های کل بلاک چین را تغییر دهد تا بتواند رد خود را پاک کند. حتی در این صورت هم هش کل بلاک و بلاک‌های بعدی تغییر خواهد کرد.

برای تغییر یک بلاک هکر مجبور می‌شود تمام بلاک‌های بلاک چین را دست‌کاری کند. حساب و کتاب کردن تمام هش‌های بلاک‌ها، نیاز به زمان و قدرت کامپیوتری بسیار بالایی دارد. پس وقتی بلاکی به انتهای بلاک چین اضافه شود ویرایش آن کار بسیار سختی خواهد بود و پاک کردن آن غیرممکن است.

شبکه‌ی بلاک چین؛ تستی برای کامپیوتر‌هایی  که  قصد اضافه کردن بلاک به زنجیره را دارند در نظر گرفته است. به این تست «اجماع مدل‌ها» یا‌ (consensus models) می‌گویند. کاربران باید قبل از پیوستن به شبکه‌ی بلاک چین خودشان را ثابت کنند. یکی از معروف‌ترینِ این تست‌ها که توسط بیت کوین ساخته شده «اثبات کار» یا (proof of work) نامیده می‌شود.

در سیستم اثبات کار کامپیوترها باید معادله‌ی کامپیوتریِ پیچیده‌ای را حل کنند تا بتوانند اجازه‌ی اضافه کردن بلاک به بلاک چین را داشته باشند. فرآیندِ اضافه کردن بلاک به بلاک چین که در دنیای ارز دیجیتال، به آن ماینینگ هم گفته می‌شود کار راحتی نیست. در واقع شانس شما برای حل کردن این تست‌های پیچیده‌ در شبکه‌ی بیت کوین در سال ۲۰۲۰ حدود یک در ۱۵ تریلیون خواهد بود. با چنین احتمال ضعیفی کامپیوترها باید برای استخراج، برنامه‌هایی را اجرا کنند که قدرت و انرژی برق زیادی مصرف می‌کند.

حتی با وجود این تست نیز ممکن است هکرها بتوانند سیستم را هک کنند اما کارشان به عملی بیهوده تبدیل خواهد شد. اگر یک هکر قصد حمله به بلاک چین را داشته باشد، باید کنترل بیش از ۵۰ درصد از قدرت کامپیوتریِ کل بلاک چین دستش باشد تا بتواند قوانین بلاک‌ چین را تغییر دهد. با در نظر گرفتن حجم عظیم بلاک چینِ بیت کوین، هک کردن آن به هدر دادن این حجم از انرژی و زمان نمی‌ارزد و تقریبا غیرممکن است.

تفاوت بلاک چین و بیت کوین چیست؟

هدف بلاک چین انتشار و پخش کردن اطلاعات دیجیتال است به طوری که امکان ویراش آن وجود نداشته باشد. شاید فکر کردن به این موضوع درک آن را برای شما سخت کند اما در واقع اصلا مبحث پیچیده‌ای نیست.

تکنولوژی بلاک چین اولین بار در سال ۱۹۹۱ توسط دو محقق به نام‌های (Stuart Haber) و (W. Scott Stornetta) کشف شد اما دو دهه طول کشید تا بلاخره در ژانویه سال 2009 بلاک چین برای اولین بار نخستین اپلیکیشن خود را رونمایی کرد.

پروتکل بیت کوین روی بلاک چین ساخته شده است. سازنده‌ی بیت کوین (Satoshi Nakamoto) بیت کوین را به عنوان پولی الکترونیکی معرفی کرد که سیستم آن نفر به نفر است و هیچ شخص سومی در آن نقش ندارد.

میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا هستند که حداقل قسمتی از یک بیت کوین را خریده‌اند. اگر کسی تصمیم بگیرد با استفاده از بیت کوین خریدی انجام دهد، باید از بلاک چین استفاده کند.

پول نقدی که در بازار پخش می‌شود معمولا توسط بانک یا مقامی دولتی تایید شده اما بیت کوین توسط کسی کنترل نمی‌شود. مبادلات بیت کوین توسط شبکه‌ای از کامپیوترها انجام می‌شود. برای همین هم هست که می‌گویند شبکه و بلاک‌چین بیت کوین غیرمتمرکز است.

اگر یک نفر برای خرید محصولی؛ بیت کوین به فرد دیگری بدهد، کامپیوترهای شبکه‌ی بیت کوین این تراکنش را تایید می‌کنند. برای تایید این تراکنش‌ها کاربران برنامه‌ای روی سیستم خود دارند که کمک می‌کند معادلات سخت و پیچیده‌ی ریاضی به نام هش را حل کنند.

وقتی یک کامپیوتر با هش کردن بلاکی، ‌معادله‌ی آن را حل کند الگوریتم تراکنشِ انجام شده، بلاک را تایید خواهد کرد. تراکنش کامل شده ثبت  و به صورت یک بلاک به زنجیره اضافه می‌شود. بعد از آن تغییر دادن بلاک امکان‌پذیر نخواهد بود. در بیت کوین و بلاک چین‌های دیگر؛ کامپیوترهایی که بلاک‌ها را به درستی تایید و به زنجیره اضافه کنند ارز دیجیتال جایزه می‌گیرند. به این پروسه ماینینگ یا استخراج می‌گویند.

با این که تراکنش‌ها روی بلاک چین به صورت عمومی نمایش داده می‌شوند، اطلاعات کابران مخفی می‌ماند. برای انجام تراکنش‌ها در شبکه‌ی بیت کوین کاربران نیاز دارند برنامه‌ای به نام کیف پول را نصب کنند. هر کیف پول دو کلید دیجیتال دارد که کلید عمومی و کلید خصوصی نام دارند. کلید عمومی نشان می‌دهد تراکنش از کجا و به چه مقصدی انجام شده است. این کلید در کیف پول بلاک‌چین همان امضای دیجیتال شما است.

حتی اگر کاربری مبلغی به صورت بیت کوین از طریق کلید عمومی دریافت کند، نمی‌تواند این وجه را از طریق کلید خصوصی بگیرد. کلید عمومی همان کلید خصوصی است که با استفاده از الگوریتم پیچیده‌ای به وجود آمده است. با این حال بخاطر پیچیدگی الگوریتم آن نمی توان این پروسه را برعکس کرد و کلید خصوصی را از کلید عمومی به دست آورد. به همین دلیل تکنولوژی بلاک چین بسیار محرمانه است.

نکات مثبت بلاک چین چیست؟

در ادامه به بیان نکات مثبت فناوری بلاک چین اشاره خواهیم نمود:

دقیق بودن زنجیرها

تراکنش‌هایی که روی شبکه‌ی بلاک چین انجام می‌شوند اول توسط هزاران و یا میلیون‌ها کامپیوتر تایید خواهند شد. همین موضوع دخالت انسان را در تایید این تراکنش از بین می‌برد، در نتیجه اطلاعات ثبت شده اشتباهات انسانی نخواهند داشت و به شدت دقیق هستند. حتی اگر یک کامپیوتر روی شبکه دچار مشکلی شود و اشتباهی رخ بدهد، این ارور یا خطا فقط در یک ورژن از بلاک‌چین ثبت می‌شود. اگر این ارور بخواهد به تمام قسمت‌های بلاک چین نفوذ کند لااقل 51 درصد از کامپیوترها باید همین اشتباه را تکرار کنند که چنین چیزی ممکن نیست.

کاهش هزینه ‌ها

معمولا کابران مجبورند برای تکمیل تراکنش خود مبلغی به بانک بپردازند. بلاک‌چین نیاز به شخص سوم برای تایید تراکنش را همراه با هزینه‌های جانبی از بین می‌برد. مثلا تجار برای گرفتن پول از طریق کردیت کارت؛ چون بانک باید این تراکنش‌ها را بررسی کند، قسمت کوچکی از پول خود را باید به بانک بدهند. ولی بیت کوین هیچ هزینه‌ای برای جا به جایی پول از شما نمی‌گیرد.

غیرمتمرکز بودن

بلاک چین هیچ یک از این اطلاعات را در بخش مرکزی خود ذخیره نمی‌کند بلکه بلاک‌چین در تمام شبکه‌ی کامپیوترها پخش خواهد شد. هرگاه بلاک جدیدی به زنجیره‌ی بلاک‌ها اضافه شود، کامپیوترهایی که شبکه‌ی خود را آپدیت کنند می‌توانند همه‌ی تغییرات جدید را ببینند. با پخش شدن این اطلاعات در کل شبکه، ویرایش آن سخت‌تر خواهد شد.

تراکنش ‌های کارآمد

اگر شما چکی را عصر روز جمعه نقد کنید، ممکن است پول آن تا صبح شنبه به حساب شما واریز نشود. دلیل این موضوع هم این است که موسسه‌های مالی فقط در ساعت‌های کاری و 5 روز در هفته کار می‌کنند اما بلاک‌چین بیت کوین هر روزه و ۲۴ ساعته فعال است. تراکنش‌های شما در عرض ده دقیقه انجام می‌گیرند. تراکنش‌های بلاک چین بیشتر برای مبادله‌های خارج از مرز مفید هستند چون اختلاف ساعت بین کشور‌ها و گذشتن از مرحله‌ی امضای مراجع قانونی زمان تراکنش را به شدت طولانی خواهد کرد.

تراکنش ‌های خصوصی

‌ بسیاری از شبکه‌های بلاک چین دیتابیس عمومی دارند یعنی هرکسی که اینترنت داشته باشد می‌تواند لیستی از تراکنش‌ها را ببیند. درحالی که همه می‌توانند تراکنش شما را ببینند هیچ کس به اطلاعات شخصی شما دسترسی نخواهد داشت. باور غلطی در این‌باره وجود دارد که اکثریت فکر می‌کنند شما در شبکه‌ی بلاک چین بیت کوین ناشناس هستید  در صورتی که این طور نیست و فقط اطلاعات شما محرمانه می‌ماند.

وقتی یک کاربر تراکنشی انجام دهد، کد منحصر به فردی که به آن کلید عمومی می‌گویند در تراکنش ثبت خواهد شد اما نام و اطلاعات شخصی شما توسط هیچ کس دیده نمی‌شود. هویت شما فقط به آدرس بلاک‌چین شما متصل است ‌و همین باعث می‌شود هیچ هکری موفق به دزدیدن هویت‌تتان نشود.

تراکنش‌ های ایمن

وقتی تراکنشی ثبت می‌شود، صحت آن باید توسط شبکه بلاک چین تایید شده باشد. هزاران یا حتی میلیون‌ها کامپیوتر روی بلاک‌چین فعال هستند تا صحت جزپیات خرید شما را تایید کنند. وقتی کامپیوتری تراکنش را تایید کند، آن تراکنش به شکل بلاک به بلاک‌چین اضافه می‌شود. هر بلاک روی بلاک‌چین هش مختص به خود را دارد. وقتی اطلاعات تراکنشی ویرایش شود، هش بلاک آن نیز تغییر خواهد کرد اما هش بلاک بعدی ثابت می‌ماند. به همین دلیل هر تغییری روی بلاک چین از چشم بقیه کامپیوترها دور نخواهد ماند.

شفافیت در بلاک چین

با این که اطلاعات شخصی روی بلاک‌چین محرمانه باقی می‌ماند، خود تکنولوژی منبعی باز دارد. یعنی کاربران شبکه‌ی بلاک‌چین می‌توانند کد را به سلیقه‌ی خود تغییر دهند. البته باید کامپیوتر‌های دیگر شبکه نیز آن را حمایت کنند. نگه داشتن دیتا روی منبع بازِ بلاک‌چین باعث می‌شود دست کاری کردن این دیتا بسیار سخت‌تر شود.

با وجود میلیون‌ها کامپیوتر روی شبکه‌ی بلاک چین، تقریبا غیرممکن است که کسی بتواند تغییری روی شبکه ایجاد کند و بقیه متوجه آن نشوند.

نکات منفی بلاک چین چیست؟

امروزه موانع استفاده از تکلنولوژی بلاک چین فقط مشکلات فنی نیست. چالش اصلی مرتبط با مسائل تنظیماتی و سیاسی است. هزاران ساعت زمان برای طراحی نرم‌افزار صرف می‌شود و برنامه‌های زیادی برای تکمیل بلاک‌چین نیاز است. در پایین چند چالش مهم را بررسی خواهیم کرد.

هزینه ی تکنولوژی

با این که بلاک چین هزینه‌های جانبی تراکنش را کم می‌کند، خود تکنولوژی بلاک‌چین بسیار پرهزینه است. سیستم «اثبات کار» که بیت کوین برای تایید تراکنش‌ها از آن استفاده می‌کند نیاز به قدرت کامپیوتری زیادی دارد. در دنیای واقعی؛ انرژی مصرفیِ میلیون‌ها کامپیوتر معادل با مصرف برق دانمارک در طول یک سال است. تمام این انرژی‌های مصرفی هزینه‌های گزافی دارد. طبق تحقیقات جدیدی هزینه‌ی ماین کردن یک بیت کوین بسته به لوکیشن آن می‌تواند از ۵۳۱ دلار تا ۲۶۱۷۰ دلار باشد.

اگر به طور میانگین حساب کنیم، هزینه‌ی ماین کردن یک بیت کوین در ایالت متحده نزدیک به ۴۷۵۸ دلار است. با وجود هزینه‌های بالای ماین کردن هنوز عده‌ی زیادی هستند که مصرف برق خود را بالا می‌برند و هزینه‌های آن را می‌پردازند تا بتوانند این تراکنش‌های بلاک‌چین را تایید کنند. زمانی که ماینرها بلاک جدیدی به بلاک چین بیت کوین اضافه می‌کنند به آن‌ها بیت کوین می‌دهند و هزینه‌های مصرف انرژی‌شان جبران خواهد شد. در بلاک‌چین‌هایی که ارز دیجیتال ندارند باید پول خوبی به ماینر‌ها داده شود تا تراکنش‌ها را تایید کنند.

مشکلات سرعت

سیستم «اثبات کار» بیت کوین  ده دقیقه زمان لازم دارد تا بتواند بلاک جدیدی به بلاک چین اضافه کند. طبق محاسبات؛ شبکه‌ی بلاک چین در ثانیه فقط می‌تواند ۷ تراکنش را انجام دهد. ارزهای دیجیتال دیگری مانند اتریوم و بیت کوین کش، در ثانیه ۲۰ و ۶۰ تراکنش را انجام می‌دهند و از بیت کوین سریع تر هستند اما باز هم بلاک چین برای همه‌ی ارزهای دیجیتال محدودیت گذاشته است. در صورتی که ویزا حدود ۲۴ هزار تراکنش را در ثانیه تکمیل می‌کند و بسیار سریع‌تر است.

فعالیت غیرقانونی

محرمانه بودن شبکه‌ی بلاک‌چین کاربران را از حمله‌ی هکرها محافظت می‌کند اما باعث مبادله و فعالیت‌های غیرقانونی روی شبکه می‌شود. بزرگ‌ترین نمونه‌ی این فعالیت‌ها راه نقره‌ای است. خرید و فروش در بازارِ «دارک وب» (Dark Web) که از فبریه‌ی ۲۰۱۱ فعالیتش را شروع کرد و بلاخره در اکتبر سال ۲۰۱۳ توسط اف بی آی بسته شد، از نمونه‌های این فعالیت‌های غیرمجاز بود.

این وب‌سایت به کاربران اجازه می‌داد بدون این که ردی از خود بگذارند به صورت غیرقانونی بیت کوین بخرند. قوانین ایالت متحده در حال حاضر اجازه نمی‌دهد کاربران، تبادلات آنلاین خود را مانند شبکه‌ی بلاک‌چین به صورت ناشناس انجام دهند. در ایالت متحده برای تبادلات آنلاین کاربران باید هنگام ساختن اکانت اطلاعات شخصی خود را وارد کنند و کد احراز هویت بگیرند. در این صورت سیستم هویت شما را چک می‌کند تا مطمئن شود شما عضو هیچ سازمان‌ تروریستی نیستید.

نگرانی بانک مرکزی

بسیاری از بانک‌های مرکزی مانند (Federal Reserve)، بانک کانادا و بانک انگلیس تحقیقات خود را روی ارز دیجیتال شروع کرده‌اند. بانک انگلیس در سال ۲۰۱۵ گزارش کرد که تحقیقات بیشتری لازم است تا بتوانیم سیستمی طراحی کنیم و قادر به استفاده از فناوری لجر باشیم. در حال حاضر این سیستم توانایی بانک مرکزی در کنترل ارز را تضمین نمی‌کند و سیستم را در برابر حملات سیستمی، ایمن نخواهد کرد.

قابلیت هک شدن

شبکه‌های بلاک‌چین و ارزهای دیجیتالِ جدیدتر در برابر ۵۱ درصد هکرها نقطه ضعف دارند. درست است که قدرت کامپیوتری بسیار زیادی لازم است تا بتوان کل شبکه‌ی بلاک چین را هک کرد اما محققی به نام (Joseph Bonneau) اعلام کرد که همیشه امنیت بلاک‌چین این‌طور نمی‌ماند. بسیاری از هکرها می‌توانند به جای خریدن تمام تجهیزات مورد نیاز آن‌ها را اجاره کنند. پس هک کردن شبکه نیز راحت‌تر خواهد شد.